MASİVA ÇINLASIN

Vuslat gelmeden bitti, hasretin yakar artık
Ahuzardayım susmam dilde can olan benim
Kulağın duymasa da kalbin yaması yırtık
Bakışlarım buğulu elde can olan benim

Gönül bağında açan kızıl gonca gülündüm
Attın beni sapağa kimden öte yolundum
Kınalanan kuzundum parçalandım, bölündüm
Canına can katacak solda can olan benim

Güzel ağlar gözlerim katığıma aş olur
Hükümüm verilmiştir kalemim bir düş olur
Bundan sonra bir ömür boran olur, kış olur
Gayrısına meyletmem yılda can olan benim

Kahve kahve bakarken çay olup akmadım mı?
Yıldızları toplayıp göğsüne takmadım mı?
Sevdiğimsin dedin de aşkımla yakmadım mı?
Muhabbetin özünde külde can olan benim

Dilin türkü söylerse bozkırda çalar sazlar
Biraz da bozlak çağır ciğer dağlasın sözler
Dermanımsın dedim de manasız artık özler
Mızrabımı iniletir telde can olan benim

Güldecan’ım mum gibi eridi bitti dersin
Karaları giyinip sessizce gitti dersin
Mâsîvayı yarmaya susması yetti dersin.
Uzaklardan baktığın élde can olan benim.
Kalbi ağır, sözü az gülde can olan benim.

GÜLCAN ŞAHİN