Duygularım, yine yoğun bu günler.

İnsanlığımı irdeliyorum.

Tepeden tırnağa kadar.

Merhametten yana, epey yavan kalmışım.

Aynalara bakmaya korkuyorum.

Allah’ım bu asık surat ben miyim?

Çünkü

Masum canlar, körpe yavrular, bedbaht analar.

Katillerin bombaları altında ölüyorken.

Hiç bir şey olmamış gibi devam ediyor.

Benim lanet olası hayatım.

Hani, mazluma hami olacaktım ben.

Nerede benim zalimlere sapan taşım.

Onu bunu bilmemde.

Duayı bile yapmayı beceremiyorsun.

Tüh be kalıbına tüküreyim senin.

İnsanın vicdanı biraz acımaz mı? Be.

Hoş acımış olsa insanın yüreği.

Gözlerinde acı gözyaşı olmaz mı idi.

Vallahi ne deyim ben bu halıma.

Benim gözlerim.

Çöl serapları gibi yalancıktan ağlıyor.

Beynim gök gürültüsü gibi dambur dumbur.

Anlayacağınız boş teneke gibi.

Boş yere ses çıkarıp duruyor.

Tarihi tekerrür ettirmeye çalışıyorum bu günler.

Ben tarih yazmalıyım.

Tarihe yön vermeliyim aslında.

Çünkü ben tarihe yön veren.

Adaletle hüküm sürmüş bir milletin evladıyım.

Bugünden sonra ayağa kalkıp.

Mazlum yüreklere can suyu olmalıyım..

“Zalimler için yaşasın cehennem.”



Muammer KARS 12.08.2024