O akşam buldu beni ecel
Yar dediğim vatan bağrına bastı
Toprak ana kucakladı bırakmamacasına bedenimi
Son damla kanım akarken
Bilemedi kalleş suratlar
Ben sonsuzluğa doğdum o an
Bir davetsiz misafir gibi geldi
Ölüm denen soğuk yabancı
Son jarjörüm elimde kaldı öylesine
Adına silah denen sevgilim
Alındı elimden hoyratça
Seni rüyamda gördüğüm gün
Meğer son günümmüş anne
İki meleğin refakatinde
Geldim yatağının başucuna
Giderken öpmek istedim sonkez
Ama ne mümkün
Bakakaldım nur dolu yüzüne öylesine
Bir veda öpücüğü bile bırakamadım
Şimdi sen ağlamaklı yüzlerden soracaksın beni
Son gören gözleri öpmek isteyeceksin oğluncasına
Ama bilmeyeceksinki boşuna arayışların
Barut kokan namlulardı benim son tanıklarım
O namlulardan biriydi sol göğsümde parlayan
Nur misali şehadetimin sebebi
İşte bende Çanakkale’deki atalarım
Kıbrıs’daki adaşlarım gibi
Hep bir ağızdan Mehmetçik sedalarıyla
Bırakıldım bu vatanın koynuna
Size son sözüm
Gelmeyin artık bu kalleşlerin oyununa

[Aktütün kahramanlarının ruhları şad olsun
Elbet birgün alınacak öcünüz
Çünkü biz dünyayı dize getirecek kadar
iman doluyuz]