Belki mavi bir dünya doğar evimize
Çekip gitmez hayal dünyamı aydınlatan ışığı
Takvim sayfaları uçuşur zaman durur
Akrebin ayakları dolaşır, susar yelkovanın kalbi
Meltemler estirir yeşil erik dalları
Belki de dünya maviye boyanır dalar rüyaya
Kutuplar erir... ben üşürüm
Yüreğinde ısınır mavinin sırrı
Okyanuslar kıpırdar içimde
Gözlerimde yansıyan damlalar

Geceler hala devam eder korkulu inmeye
Karabasan olur uykular, şafaksız geceler
Odalar ıssız, duvarlarda beni korkutan gözler
Duygularım uyuşmuştur, beynimde uğultu adın
Ezberimdesin, beşinci mevsimin adı aşk

Yaşama çabasındayım gelmeni beklerken
Seni düşünürken dünyam değişir
Birden ısınır buzullar , sensiz donarım
Uzadıkça uzar gönlümün üşümüş kuşları
Romanlaşır sana yazılan vuslat çırpınışları
Gel de oku beni; okurların en talihsizi
Topla al ellerini, ömrümüz dağılmakta
Rüzgarlara kapılmışım tut uçmadan
Yaşamam için yetersin bana
Masmavi bir dünyaya dönsün
Aşk! aşkın!..

Günay Koçak

4. 08. 2024