Bitmez yolculuklar;
çünkü yaşamak
ölüme erken başlamaktır.
her sessizlik ufka sinmiş bir zehir
her gürültü zihne saplanmış bir tutku...

biz kurşuna dizilmiş bir mutluluk heykeliyiz.
yüzümüze çizilmiş her tebessüm,
cellatça bir bahanedir
ve öykümüz adım başı ayrılık taşır
göz bebeklerimize.
kimin elinden tutsak sıcaklığı kaybolur;
kimin diline düşsek yaralanırız.

siz sanırsınız ki;
gökyüzü hep mavi, denizler hep dalgalı
her nefes buğuludur.
siz hep böyle sandınız.
biz ağlarken yaşımızda,
biz yarayken kanımızda yıkandınız.

şimdi her gün;
her gün öldüğümüz bir gün,
bizi yine kurşuna dizdiğinizde
alnımızda kangren bir umut lekesi
ve yüzümüzde sonsuz bir tebessümle
zihninizi sonsuza dek kemireceğiz.

ey hatırası kan kokan
kirli sayfalardaki belirsiz parmak izleri
ve yola beraber çıktığımız yüce köleler,
bizimdir kuramadığınız bütün cümleler...