Bakışın güneşti, nur olup yağdı
Göz bebeklerin de, ışığı gördüm
Sevda yağmuruydu, gönlüme yağdı
Görünce mest olan, aşığı gördüm

Sevda ateşin de, öyle bir yan ki
O zaman anlarsın, beni inan ki
Sevgi denizinde, boğuldum sanki
Ben sende kendimi, maşuğu gördüm

Sensiz geceleri, nasıl uyurdum
Ben ki mutluluğu, hep aşka kurdum
Ay oldun çevrende, semaha durdum
Gönül kapısında, eşiği gördüm

Şu gönül bahçemde, güller açarken
Havaya, çevreye, koku saçarken
Hemen her dizede, adın geçerken
Bercestelerim de, koşuğu gördüm

Nasıl sevdim nasıl, hele bir bilsen
Kendimden geçerim, bakarak gülsen
Pencere önüne, çıkmayınca sen
Gün yirmi dört saat, keşiği gördüm

Beni davet eder, bitimsiz aşka
Seni sevdim amma, demedim keşke
Her renk güzeldir de, gözlerin başka
Gece gözlerinde, reşiği gördüm

Bilmem aşık olmak, akla zarar mı
Sevda dedikleri, dumansız nâr mı
Lüzumsuz böylesi, Evren de var mı
Yaktığın gönlüm de, pişiği gördüm

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

MAŞUK : Sevgili (erkek)
KOŞUK : 1-Sevgi, doğa şiiri. şiir. 2-Hece ve durak yönünden denk, ve kendi başına bir bütün olan, söz dizisi, ölçülü uyaklı, söz biçimi
BERCESTE : Türk halk şiirinde, en güzel dize yada dizeler
KEŞİK : Nöbet, sıra ile yapılan iş
REŞİK : Siyah
NÂR : Aşk ateşi