KINALI SERÇE

Kınalı serçem...
Bir ağacın kovuğunda beklemek varken,
Hırçın deli rüzgâra kafa tutmak ister
Zor olanın üstesinden gelmek adına.

Bulunduğu yerden kanat çırpar...
O kadar inanç dolar ki yüreğine
Başaracağım dercesine.

Kendini rüzgârın önüne atar.

Her kanat çırpışında
Biraz daha yorulur,
Yorgunluğu bir yana yüreği küt küt...

Birkaç kanat daha çırpayım
Başaracağım sonunda derken
Rüzgar yerden aldığını göğe,
Gökten aldığını yere fırlatır.

Kınalı serçem...
Rüzgârın şiddetine dayanamaz,
Öyle bir savurulur ki...
Çaresizce yere düşer.

Kınalı serçem...
Kimler bulacak seni kimler!!!

Vahşi bir kedi tarafından
bertaraf olup
Tüylerin havada uçuşacak
Yada merhametli bir el tarafından
Kanadın sarılacak.

İki seçenekte serçenin son oluşudur.

Oysa ki...
Ne kadar inandın
Ne kadar güvendin
Ne kadar sevdin değil mi?

Haydi gel !
Ağlayalım kınalı serçem

Hiç kimse el uzatamasın yaramıza
Aramızda kalsın.

GÜLCAN ŞAHİN