Zincirler vurulmuştu kırılmaz zannedilen,
"Kim karşı koyabilir?" demediler kadere.
Ayasofya adıyla İslâm’dı zemmedilen,
Göklerden geldi hüküm, son verdi bu kedere....

Kırıldı zincirleri yürek yangınımızın,
Ayasofya başını yine kaldırdı yerden.
Dağlar kalktı üstünden ağrıyan yanımızın,
Bir muştu gelmiş gibi ümmete Peygamberden...

Bu günleri yaşamak çok şükür nasip oldu,
Yaradana bin şükür, kırıldı prangalar.
Caminin cemaatle ayrılığı son buldu,
Kırıldı hazırlanan zehirli şırıngalar...

İslâm düşmanlarının tükenmez planları,
Kıyamet kopuncaya kadar da bitmeyecek.
Bu yola baş koydukça dünya müslümanları,
İslâmı yok etmeye güçleri yetmeyecek...

Hangi zincir durdurur şahlandığında İmân,
Hangi güç durabilir sevdamızın önünde.
Varsın küfrün atına rehberlik etsin zaman
Kurtuluşa giden yol, ancak Kıble yönünde.

Ayasofya camii’dir ve hep öyle kalacak,
Namazgâhı vatandır, bayraktır minaresi.
Şeytanın saltanatı şafakta son bulacak
İslâm nûr’udur ancak karanlığın çaresi...


Nûriye Akyol 26/7/2022