Hâla tutuyor şu Gavur Dağı’nın boranı
Kabuk bağlatmıyorsun kanayan bu yaramı
Bir canım var, aşığım ben hakkıyla göreni
Kendine döndürdüğün bunca beyler nic’oldu?

Arka verip oturulan çınarı deviren
Pöhrenk ile getirilen suları kıvıran
Yoksulları alıp da dört bir yana savuran
Yiyip doymaz aç gözlü koca beyler nic’oldu?

Arap at yarışır, savaş tamtamı beslenir
Konaklarında bed sesli kargalar seslenir
Gayri duldasına yaşayan leşler yaslanır
Savaş tamtamı vuran böce beyler nic’oldu?

Kar-Beyaz’ımı kurutup, çıplaklık getiren
Dört bir yana sera kurup yapaylık bitiren
Çınar yerine Gargat’a sırt verip oturan
Sözde kıymetli, büyük, yüce beyler nic’oldu

Feneri ay, yıldızdan, kan içinde feneri
Şehitleri ağırlar yurdumun her kenarı
Sana derim, gözümün nuru, kalbimin feri
Sana koşan görk tahtlı şanlı beyler nic’oldu

Hâla sabaha kadar kandilleri yanmakta
Soytarıya ne gerek, insanlık fır dönmekte
Nefis hırladıkça bini tamah kuşanmakta
Zulmedip göçen eli kanlı beyler nic’oldu

Uğrunda her bir uğur gitmiş, amaçlar yaslı
Söz vardı cayılmadan önce, güvendi aslı
Ne oldu da şimdi aslı bir yalana eşli
Dizin bağı çözen imanlı beyler nic’oldu

Saçı altın suyundan, fitne batmış, sırmalı
Ekseri infial giymiş kavuşmaz, dermeli
Kardeşi kardeşe kestirtmiş hançer sürmeli
İffetli, kıymetli, civan bireyler nic’oldu

Okuyan yok, sözde bilenler gezdi illeri
Ben dervişim deyip yaktı yıktı gönülleri
Karardı yüreğin hacerul esved dalları
Ahlakı tamlayacak peyderpey/ler tunc’oldu

İçine ata ata dolan Mesut’um söyler
Vefayı semtte isim kaldıran insan neyler?
Hak isteyip dileyene batıla kul eyler
Bırak yaşamayı düşünmek bile güç oldu


Dadaloğlu’nun Yine Tuttu Gavur Dağı Boranı adlı şiirinden esinlenerek kaleme alınmıştır.