Bir ayrılıktır,
Siner gecenin kör saatlerine
Bir aşk rıhtımında bekler yalnızlık
Ne vakit uykuya dalsam gözlerin çıkardı karşıma
Uyanmak mı? Hiç istemezdim
Uyanırdım, fakat seninle beraber
Sendin bütün benliğimi sarsan acı
Sendin aldığım nefesin yarısı
Bir de kokun vardı
Aldığım anda tatlı bir tebessüm sarardı benliğimi gün boyu
Derken metrelerce öteden bir vapur yanaşırdı iskeleye
İçinde sen, sen ve yine sen
O vakitler uzun uzun bakamazdın insanların yüzüne
Bilirdim, utanırdın
Bu vakitler utanmıyormuşsun artık gözlere bakarken
Ne acı!
Ne kadar seni sevmediğime,
eskisi kadar düşlemediğime inandırsam da kendimi;
Tek bir gülüşünle yine başlardı hasretlik
Düşün ki,
Bir gül kondurmuşum senden güzel olmasın
Saçlarının yanaklarınla birleşen yerine
Çok geçmeden soluvermiş gül güzelliğini görünce
Hangi çiçek solmaz
Sen ki,
Güllerin, nergislerin, papatyaların en güzeli
Sana çevirir yüzünü bütün çiçekler
Gün demini saçlarından, ben ise yokluğundan alırım
Ayrılığın gözyaşlarını
varsın sevda senin gözlerinde filizlensin
Varsın yalnız senin Denizinde boğulayım
Yalnız senin Kuytularında bıçaklanayım.