ŞEHİDİN AYŞE’Sİ

I
Gördes’i kucaklarken sevgi yüklü bulutlar,
Gönülleri sarmıştı masumane umutlar.
Efe yürekli Ali, henüz on beş yaşında,
Ayşe’sini beklerdi akşam çeşme başında.
Âşıkların evleri, yan yanaydı girişte,
İkisi de tarlada yardımcıydı her işte.
Ali yıllardan beri, Ayşe’yi, seviyordu,
Bu sevdayı gökteki kuşlar da biliyordu.
Ayşe de Ali için, hayatını verirdi,
Onu üzgün görürse bir mum gibi erirdi.
Ayşe’nin babasının, çoktu bağı, bahçesi,
Ali’nin kalbineyse nakşolmuştu Ayşe’si.
Yaşı yirmiydi artık, askere gidecekti,
Ayşe ’siz geçen günler, ne zaman bitecekti?
Aileler onları önceden sözlemişti,
Taraflar düğün için, dönüşte “söz “demişti.
Ertesi gün bütün köy, davullarla inledi,
Tekbirlerin sesini, dağ taş susup dinledi.
Bu sevincin içinde, buruk bir hüzün vardı,
Annesi evladını, sanki son defa sardı.
Vatan görevi kutsal, buna sözleri yoktu,
Lakin Güney Doğu’da, Ermeni kahpe çoktu.
Ayşe kazak örmüştü askerde giysin diye,
Gitmeden Ali’sine götürmüştü hediye.
Kendi eliyle verdi, yeşil bohça içinde,
Nedense keder vardı, dünden beri içinde.
Yeşil cennet rengiydi, içine mi doğmuştu?
Geceler onu tutup sehere dek boğmuştu.
Ali’si söylemişti, Şırnak’tı görev yeri,
Ucunda ölüm olsa, giderdi Türk Askeri…

II
Bir Nisan akşamıydı, yine yoktu neşesi,
Çok yakından gelmişti, boğuk bir motor sesi.
Acı bir feryat duydu, Ali’lerin evinden,
Ali’nin annesiydi, inliyordu derinden.
Dışarı koşamayıp kapıda büzülmüştü,
Ayşe’nin de o anda gözyaşı çözülmüştü.
Ayşe için zamanın durduğu andı o an,
Dedi ki; Ey bayrağım yeter ki sen dalgalan!..

III
Artık rüyalarında Ali’yi görüyordu,
Ali’si Ayşe’sine “Ben iyiyim.” diyordu.
Diyordu ki “Üzülme, ben ölmedim ki gülüm,
İsterdim ki yüz kere, bin kere gelsin ölüm.
Denmesin sakın köyde, gençti, neden ve niçin?
Şükür ki şehid oldum, Türk’ün varlığı için.
Babam her an oğluyla, gurur duysun bir tanem,
Anamı teselli et, yanında ol nur tanem.
Sen kendine iyi bak, ağlama benim canım,
Ay yıldızın uğruna, helaldir akan kanım.
Şanlı ecdadım gibi, feda olsun gençliğim,
İki cihan eşimsin güzel yüzlü sevdiğim.”

YAŞAR ÖZKAN
02 Nisan 2016
Manisa