0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
212
Okunma
garibin garibi bir günü,
yatak döşek demeden uyandırdım,
sanki saatin çalarıydım,
ya da çalanın saatiydim,
garipsedim mi ?
hiç ama hiç,
her gün bir benzerini yaşıyordum,
ya saatler kuruluyor ya da insanlar,
garip olan bendim belki de,
ya da garipsenen,
musluğu açtım ellerimi verdim,
su yıkadı ya da ben,
bir süre aynaya, aynada ki yüzüme,
baktım öylece ama bir gariplik vardı,
ya yüzümü hiç görmemiştim,
ya görmek hasıl olmamıştı,
bir yaban hayatı gibi,
bir ödünç alınmış gibi,
yaban, yabancı ruhsar,
belkide çalıntı bir beden,
çer-çöp bir kalıntı,
çayı koymuştum ama aklımı koyamamıştım masaya,
öyle duru bir su arandım, belki de ayamadığımdan…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
