Yaşarken, sevgiyle hiç gözlerimin içine bakarak elimden tutmadın!
Sarılıp, içten, gönülden "Canım benim!" Demedin...
Birgün olsun, kucaklayıp: "Seni özledim, canım!" Demedin...
Şimdi tabutumun karşısında
El, pençe ve boynu bükük duruyorsun!
Yüzün solmuş, dudakların sarkmış...
Her halinden belli, üzgün olduğun!
Ya bana beddua ederek nefretini kusmuşsun!
Ya da pişmanlığından bana ağlamışsın!
Evet...
Her ne ise...
Şimdi ben yokum!
Ne hayatta...
Nede hayatın da...
Yokum işte...
Kaybolup gidiyorum!
Toprak altında yok oluyorum!.
Zaten, sen de hep bunu istiyordun!
Yaşarken Sebepli veya sebepsiz...
Hep bana bed dua ediyordun!
Hep: "Ölsen de kurtulsam!" Diyordun!
Artık, ben hayatından yok oluyorum!
Toprağa karışıp kayboluyorum!
Börtü, böceğe yem oluyorum!
Evet, artık seni arayamam!
Soramam!
Senin dediğin gibi, artık...
Canını sıkamam!
Korkma, rahat ol artık! mezardan çıkamam!
Dinçer Dayı