Sensiz anlarda ümitsizlik çökünce üzerime
Kucakladım o sen kokulu duygularını
Yanımdayken gülümsediğini gördüğüm anlar
Çoğu zaman başımı öne eğer utanırdım
Kalbinin kalbime aktığını hissettiğim zaman
Sevgim yüreğini kanatmaması için
Hüzünlerimi ve umutsuzluğumu temizleyip
Göz yaşlarımla bastırıp pansuman yapardım
Böylesine acı,zor sensiz yaşamak

Kançanağı gözlerim,uyumak istiyor
Karanlık bir gecede yorgun düştü yüreğim
Yarın güneş doğmayacak gibi
Omuzlarımda ağır bir yük sensiz yaşamak
Yüreğimde,bir şelale oldu sevdan
Uykularımdaki hayalinle
Dertlerimi paylaştığım sen
Yüreğimi yakan kor bir alev sensiz yaşamak

Bu şehrin sokak kaldırımları suskun
Pembe düşlerim sensiz perişan, darmadağın
Korkar oldum sensiz,gülmeyi unuttum
İçimde hoyrat bir poyraz estikce,çaresiz kaldım
Ağlamaktan kurudu göz pınarlarım..
Geceler karanlık,korkunç sensiz yaşamak

Rüyalarım,dar ağacımı süsleyen cellatlarla dolu
Her biri, boynuma ip geçirmekle meşgul
Sanki bende öçlerini alacaklar gibi
Bahar şarkılarını bırakıp bir yana
Ölüm marşımı çalıyor ağustos böcekleri
Celladın paketinden bir sigara verecekler
Alay edercesine soracaklar son arzumu
Seni istediğimi söylediğimde
Altımdan sandalyeyi aniden çekiverecekler
Uyanmak istiyorum bu korkunç rüyadan
Karabasan gibi çöküyor üstüme sensiz yaşamak

YEŞİLIRMAK