0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
186
Okunma
bir bir saatler geçiyor,
ne eğri doğruya,
ne doğru eğriye,
dönmüyor,
herkes içinde ki doğruya,
bakıyor, ya da öyle özümsüyorlar,
hayat işte bir kopuk lastik,
kim çekmiş ya da kimin elinde kalmış,
muammalar dökülüyor,
içinden bir tane,
ele avuca sığacak,
doğru ya da soğan cücüğü yok,
öyle kalıyorum,
sanki gök yüzümde,
sanki güneş camı açmış,
sanki bir tiyatro resitali,
ya oyuncular,
ya bedenler,
ya triadlar,
ya susmuş konuşmayan ağızlar,
bir sessiz sinema,
bir hayal kumkuması,
bir de söylenmemiş sözler,
dedim ya bir şeyler ya da hayalin hayali…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
