Zaman eski kitapların sayfalarından
yaşamak denen mevsimleri çalarken
yüzümüzün gülen yanında bir tebessümlük
ilahi adalet biraz dua biraz da
sonsuz bir merhamet kaldı hepsi hepsi bu
gerisi sararmaya yüz tutmuş resimlerin
onca kalabalıkta akla zarar yalnızlığı
sevebilir miyiz tekrar kim bilir

filhakika suda sallanan tekneler
yakamozun yüzünde parlayan ışığın
sebeplerini nasıl çalabilir cahil bir Tanrı
Dolunayda dans eden deniz atlarıyla
yüreğimde hep bir Çerkez ezgisi
ufka bakarak mütemadiyen bekliyorum seni
dağa taşa anlatıyorum o eski zamanları
bir çağı kapatmak bir aşkı bitirmektir

yavru Kırlangıçlarla avunuyorum
hüznümü yüzüme sürdüğüm avuçlarımın
çizgilerinden alıyor hatırlıyorum
yıllar yılı harcadığım yüreğimin
kapısından yollara serptiğim
delikli nane şekerlerinin tadından
asla vaz geçmeyeceğimi bilmelisin
batan gemiler mendireklerde çürüyor

göğsümde ağlayan kadınların
bahtına yazdığım şiirlerin tamamını
şile bezinden bir bohçaya sarıp
kumsalda yengeçlerin sırtına yükleyerek
dilimden sarfınazar ettiğim her sözün
neme nem bir şey olduğunu da bilerek
kafiye durak noktalama cart curt demeden
olduğu gibi anlatarak yazıyorum hayatı

neticede kırık kırmızı kiremitler
parçalanmış dış cepheleriyle evlerin alnında
lanetli birer hülyaymışçasına duruyorlarken
takdire şayandır hayata direnişleri
benimse bu savaştan yorulan kalbimin aksi
sarhoş naralarından bir köşeye sinmiş
sokak köpeklerinin gözlerindeki yaşlar gibiydi
ne zamansız ne acı bir söz unutma beni