orada da sert rüzgarlar esiyor mu
toz kaçıyor mu zaman zaman gözlerine
ya şu deli dalgalar
öpmeyince yürüyor mu kıyıların üstüne
yetişemedim ardından
zamansız bırakıp gittin
hasretim oldu gözlerin
yad edince
ne çok zaman geçmiş ömürden
şimdi anladım çocuklara bakınca
cıvıl cıvıl bir avuç yemin etrafında
serçeler gibi oyundalar
ah şu yalancı aynalar
kendime bakıyorum
durgun suya vuran ay ışığında
yüreğim bana dargın
geceye uzanmış sereserpe gölgeler
ömür yolları sanki
bir uzak zamana gider gibi alnımda çizgiler
eskiden grup vakti vardı
başını omuzuma yaslar şarkılar söylerdin
özlemlerimiz nasıl da katmerli
gözlerim küskün
ağlamasada yaş geliyor kendiliğinden
ufuklar da kaybolmuş bakınca bahçelerden
içimde çocuk sesleri durmuyor artık
en tenha vakitlerde
sesleniyorsun bazı bazı
şu güneş giderken
tam da yalnızlığın ortasında
sensiz geliyor akşamlar kederli
sesini tanıyorum bazen
"gel diyorsun özledim"
beni çağırmandan belli..

hilmi arsoy - tekirdağ 10.7.24