0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
249
Okunma
sorguluyorum,
öyle sabahları akşamlara,
akşamları uykulara,
bilmem kaçıncı uykudan kalkıp,
bir fincan kahvenin kırık köşesinde,
kahvenin köpüğünden ayrılmasında,
öyle durup dinlenmeden aklımın köşesinde,
kıvrılmanı sorguluyorum,
kime ne faydası var ki,
neden meskeni benim naciz kafam ki,
ya parmaklarım, hayalin hayalini,
ruhun bedenini tutamaz ki,
niye ki?
gecenin kervan geçmez,
kuş uğramaz saatleri,
niye düş’ümü bölüp, ayaklandırırsın?
söyle hal bilmez?
söyle hudut tanımaz ?
verilecek bir cevabın yok !
üstelikte tanımazsın, bu aidiyet duygusunu, hayalin hayaline, uykunun uykusuzluğuna…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (5)
