Yazmak istiyorum
Mutluluk denen meçhulü
İsminin bilinip cisminin bilinmediği mefkureyi
Öyle bir yazmak arzusu ki
Evet, anlatmak istiyorum satırlarımda
Ruhumun bütün kalemleriyle
Duygularımın bütün elleriyle
Sevgimin bütün parmaklarıyla
Kainatın bütün renkleriyle
Sezgilerimin bütün havl ve kuvvetiyle
Mutluluğu yazmak istiyorum
Ama yazamıyorum, anlatamıyorum.

Nasıl yazabilirim ki.
Görmediğim, bilmediğim, yaşamadığım,
Rengi ve kokusu olmayan,
Bacası tütmeyen, tıbkı ışık gibi, nur gibi
Gölgesi olmayan bir şeyi
nasıl yazabilirim ki
Mutluluk,
İnsanlık tarihiyle yaşıt
Ama
Tarifi yapılamamış
Somutlaştırılamamış
Herkese göre değişken
Böyle bir mefkure anlatılabilirmi

Fikrim nakıs, hayalim dar lügatım kifayetsiz
Hasreti,
zehirli bir kıymık
dolaşıyor kılcal damarlarımda
Tarifsiz bir acının  sancısıdır mısralarımda

Yazmak için,
Mutluluğu
Bütün duyularımla hissetmek istiyorum,
Ama ne mümkün. Hissedemiyorum.
Bilmiyorum, bilemiyorum.
Belki bilenler vardır
Bu mutluluk denen şeyin
Nasıl bir şey olduğunu.
Mutlu olan herkes hasid mi?,  Kıskançmı?,
Yolunu bilip te söylemiyorlar mı?
Yoksa?
Yoksa onlarda mı bilmiyor,
Mutluyum diye kendilerini mi kandırıyorlar
Bu da mümkün.

Mümkünün uçsuz bucaksız vadilerini
Yıllarca gezdim, dolaştım.
Izdırap dağlarında, kahrın, öfkenin tipilerine yakalandım.
Sevgi yağmurlarında
İliklerime kadar ıslandım
Vefasızlığın ayazında defalarca dondum
Aldatılmışlığın, ihanetin en kahpesiyle el sıkıştım
Ama mümkün vadilerinde mutluluk yoktu


Ahh, mutluluk ah.
Senin başka bir adın mı  var?
Aşk mı?, sevgi mi?.
Hayır, onlar olsa tanırdım.

Bir kere bile, seni seviyorum diyemediğim
Ama yaşam kaynağım
Soluğum, nefesim,
bütün hücrelerime sirayet etmiş
Zaman yaşlandıkça
İçimde gençleşen bir kadının aşkıyla,
aşkın en batağına saplanıp
En çirkefine bulaştım
Hâlâ  oradayım, çıkmak için çırpındıkça
Daha çok batıyorum

Hayır, bu aşktı, mutluluk değildi
Mutluluğu bilen tanıyan varmı?
Sanırım yok.
Yok, çünkü bir mutluyla tanışmadım

Galiba tanıyan,
Sadece deliler ve meczuplardır
Onlar da anlatamazlar