Sahafların tozu sinmiş parmak uçlarıma
Nereye dokunsam belleğim edebi bir tebeşir
Misafiriyim ben bu dünyanın
Bir şeyler kalmalı benden
Ve bir şeyler ısmarlanmalı bana
Bir sonraki ölümü izlyenlerin değil
Bir sonraki yaşamı bekleyenlerin
Sözcükleri dökülmeli sayfalara





Tandığım herkes benden uzun
Benden daha güçlü
Ve daha az çirkin
Dengin yoktur bu dünyada
Kimsenin yoktur
Zaman azdır eşitini aramaya
Misafiriyiz bu dünyanın



Dans etmek ayıp değil
Ayaklarını denizde suya şapırtatmak da bir çocuk gibi
Utanma aşık olduğun kalbin hızından
Herkes seni sevmek zorunda değil
Ve sen de herkesi
Güneşe yaslan
Ruhunu ısıt
Salgın bedenini rüzgara savur
Dağıt sen de birikmiş dogmaları
Aynaya bak
Sar kendini
Ve bir kez daha sar..
Misafiriyiz bu dünyanın



Kötülük başarısızlığın icadıdır
Cehennem sevginin yok olduğu andır
Tutun kendinde açtığın yaralara
Sar onları en baştan
Ne merhamet ne de mucize dilen
En namuslu eylem
Yüreginin yaşamı öğretmesidir
Herkese yetecek kadar ihanet var bu dünyada
Ve bunu yok edecek güç de..
Yanlış vaaz verenlerin dillerine köprü olmasın kulakların
Daha güzel şeyler var duyulacak
Misafiriyiz bu dünyanın



Yarılmamalı bir tohum içinde ne var diye
Merak edecekse insanoğlu güzel şeyi
Onu filizlendirmeli gökkuşagında
Keşif tüm yıkılmış kentleri uygarlığa dönüştürecek güçtür
Ne kadar sorarsan
O kadar var olursun
Heba etme ömrünü
Tükenmişliğe ve yalana
Misafiriyiz bu dünyanın