Zihnimin kırsalında filizlenen yabani fikirler;
Faydasız diye kökünden söktüğümü sandığım,
Ancak dört bir yandan kuşatıldığım
Ve her defasında aldandığım.
Zihnimi vahşice ele geçirmekteler şimdi,
Kararlı, canice bir işgal ve oldukça yavaş,
Bunun adı işgal, bunun adı savaş,
Aynı anda iki taraftayım,
Hem yanmışım,
Hem de araftayım.


Kazanan da ben olacağım kaybeden de,
Kazanana da üzüleceğim kaybedene de,
Kan revan içinde kalansa bu zihin harbinden,
Parça parça yüreğim olacak derinden
Ve yalnızca kalbim kalacak yeniden.
Çünkü daha yeni başladı savaşı zihnimin,
Ruhum bir savaş alanı,
Umutlarım ise katledilen neferlerim.

Herkes uyurken tatlı rüyaların kollarında,
Ben yaşamaya çalışıyordum bir başıma.
Zaferimi paylaşmayın şimdi,
Yenilgime üzülmeyin,
Siz yoktunuz hiçbir zaman,
Ben savaştım
Ve ben acıdım her daim.

Bu sebepten;
Lütfen defolur musunuz hayatımdan?
Şu maskelerinizi de çıkarır mısınız, lütfen?
Bir kere olsun beni düşüyormuş gibi yapmaz mısınız?
En azından zehirlemiyorum ben sizleri,
Sizin beni zehirlediğiniz kadar desem
Anlar mısınız?


Küfür de etmiyorum artık kimseciklere,
Anladım, benim savaşım kendimle,
Ama bir kazanırsam bu savaşı
Ve sağ da kalırsam bir başıma,
Bileceğim ki bu tek başınalık miras bana…