KADIKÖY
Yusuf Yılmaz
Kadıköy’de, sahilde, oturmuşum bir
Ağacın altında
İstanbulu seyrediyorum;
Orhan Veli geliyor aklıma,
Tarifsiz duygular içindeyim;
Bir yanım deniz,
Bir yanımda kaldırımlar,
İskele ve eskiden kalma hatıralar.

Çöplüğe dadanmış kargalar
Ne sevimli yaratıklar
Bir ses geliyor uzaktan
Kinalıada, Heybeliada, Büyükada!
Rüzgâr bir o yandan bir bu yandan,
Esiyor Ağacın dallarına,
Ahengi vuruyor kızların saclarına.
İşte bir vapur sesi ,acı acı ötüyor,
Kız kulesinden selam çakıyor
Kimini Askere, kimini gurbete uğurluyor.

Dur durak yok burada;
Her renkten her iklimden insanlar.
Kadıköy’de yok yok;
Havradan Sinagoka
Kiliseden Camiye;
Kıyafetler o biçim,
Her kültürden Her milletten insan manzaraları...
Türk’ün misafirliği , alicenaplığı
Her yerde kendini gösteriyor.
Severse seni baş üstünde tutmayı da biliyor.
Kimsenin dinine kültürüne karışmıyor.
Bayrağıma, toprağıma saygılı olsun yeter.
Boğazdan Karadenize dökülen sular,
İnsanı gibi akar da akar,
Berrak mı berrak;
Boğaza dizilmiş inciler içinde,
Yakuttan bir zümrüt,
Çayın tadı bile bir hoş Kadıköy’de...