0
Yorum
5
Beğeni
4,7
Puan
232
Okunma
hayalle, gerçeğin perdeye düşüşü,
iki kirpik değişi, iki elin gözleri ovalaması,
sabahtı işte, yine bir gün yorgan altından,
eli kolu bağlı kalkmıştı,
niyeydi ki bu sabahlar,
dertleri uyutmuşken,
ninnilerin kulağını çekmişken,
uyku ile dağıtmışken,
niye uykunun uykusuzluğu,
niye sabaha koşuş,
belki yaşamak bir maraton,
ben ne birinci, ne sonuncu, ne de katılımcı olmak istiyorum,
zaten sorulmadı da?
sorulsa ister miydim?
yaşamak istemiyorum der miydim?
aslında insan kırk kilidi de üstünde kitleyen,
bazen bazenler kapımı tıkırdatıyor,
ben açamıyorum,
çünkü verilecek bir cevabım yok,
kendi içinde bilinmeyen bir yolculuk,
sorular sorulara, nihayetinde bir sabah bir sabahı serçe uykusundan uyandırıyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
