EN SON BESTE (Annemin ardından)

Dünyanın elemini yerinden söküp,
Aciz ruhuma sardım gittiğin sabah.
Yoğun bakım önünde boynumu büküp,
Gitme diye yalvardım gittiğin sabah.

Şu biçare ruhumda her yer karanlık,
Ne çimen var ne çiçek, gönlüm kıranlık,
Yokluğunun bezminde kaldım bir anlık,
Döneceğini sandım gittiğin sabah.

Ümitlerim can verdi, usum biçare,
Örselenmiş mecruhum, fikrim avare,
Kelimeler acımı yetmez izhare,
Kül olana dek yandım gittiğin sabah.

Hicran yükü kalbime vermiyor aman,
Yaktığın od sinemde ölümden yaman,
Kapının arkasında bir hayli zaman,
Elim böğrümde kaldım gittiğin sabah.

Kepenklerim kapalı, aşiyan sensiz,
Gözyaşlarım akıyor, su gibi sessiz,
Bir başıma kalınca o gün nefessiz,
Azap şehrine daldım gittiğin sabah.

Anneciğim yokluğun ruhumu sarar,
Çaresiz kalan aklım bir çıkış arar,
Kederlerin altında çökene kadar,
Seninkini de aldım gittiğin sabah.

Hatırama çakılı soluk resmini,
Yüreğimde tuttuğum naif ismini,
Sevdalara sararak sessiz cismini,
Sonsuz rahmete saldım gittiğin sabah.

YAŞAR ÖZKAN
24 Kasım 2021
ANTALYA KEPEZ DEVLET HASTANESİ
(6005 No.lu Odası)