Gönül diyor, madem yok kıymet bilen
Sohbetin, kelâmın kır kalemini.
Yoktur bu zamanda dost için ölen
Vefânın, selâmın kır kalemini.

Münâfık içinde olanı saklar
En zayıf anını kollayıp, yoklar
Sırtını döndüğün anda bıçaklar
Fikirsiz eylemin kır kalemini.

Bak gönül, dünyanın çivisi çıkmış
İnsanlık, insanı yalnız bırakmış
Vicdanın göğsüne kin kurşun sıkmış
Sükûtun, söylemin kır kalemini.

Ömür delik bir kap, çok çabuk biter
Bağında, bahçende baykuşlar öter
Yaprağı sararmış gül bize yeter
Kabağın, kelemin kır kalemini.

Şaşkına yol veren pirler varolsun
Düşene gülenin yeri dar olsun
Garibi hor gören Allah’tan bulsun
Ağlatıp, gülenin kır kalemini.

Sabreyle, acılar geçmez mi sandın
Huzur bizim ele göçmez mi sandın
Herkes ektiğini biçmez mi sandın
Zâlimin, zûlümün kır kalemini.

Güzel de, çirkin de bir, âmâ göze
Benim var, senin yok, yetmez mi bize?
Derdini anlatmak güçtür dertsize
Çilenin, elemin kır kalemini.

Kardeşlik olmalı kandan ileri
Hicranî de yeri candan ileri
Madem ki menfaat dinden ileri
Büsbütün âlemin kır kalemini.

Nûriye Akyol

16/6/2024/ Kurban Bayramı