Ilk tanıştığımızda...
Gül kokulu taşlar döşenmişti aşk yolumuza...
Ey ay yüzlü, kara gözlü, güneş gülüşlü yâr...
Ay tutulur, sen güldüğünde... Güneş gizlenir sen yürüyünce...
Güzelliğin çekti beni canım...
Ne günahım vardı benim?
Gülünce, yanaklarında gamzelerin gonca gonca filizlenir...
Geçer aşkın yolu gözlerinden kalbine...
Hangi gönül vazgeçer gözlerinin yeşilinden...
Haberin yok tabi ki, gönlümdeki aşk yarasından?
Pencereme gün vurunca derim, "bu aşkımın nurudur!"
Bu benim yârdır!
Olmaz artık ne kar ne kış...
Senin olduğun her yer benim için bahardır!
Gamze yanaklı gülüşünle kalbim bahtiyardır...
Gül kokulum benim ay yüzlüm...
Sen gülünce, bütün güller yüzünde açar canım!
Ben senin sevda dalında...
Aşkından özlemle öten bir bülbülüm...
Sensizlik benim için nöbettedir senin olmadığın her yerde ölüm!
Sen benim, canım...
Yaşama sebebim!
Yokluğunda hayat nefesim!
Hadi, yapma gülüm!
Gel artık...
Dinçer Dayı