Umut kesilmiş anlarda buldum; ben asıl mucizelerimi
Dönüm noktalarına takarken kafayı
Öfkeme gem vururken demlendim
Sabahın serinliklerinde bulduğum yoksullulluğumun tadını
Güneşin pencereme vurusuyla uyanışımı
Tadına varmak iҫin hayra yordum bedenimi
İhtimam ve dürüstlüğü düşündüğümde
Adım adım geziyorum Dünyanın bahҫelerinde
Gülleri koparırken diken batıyor ellerime
Farkına vardığım bilincin özgüveniyle
Sarsılıyorum seyrederken yağan yağmuru
Bu nasıl bir mucize diye …
Şark kurnazlığından uzak eller uzanırsa
Sıkıyorum o elleri dostca
Mucizelerim adına
Bestekarlar yirmidört saat mesai yapıyorlar şarkılarla
Bir beste daha yapmak iҫin üstad Kafka’ya
Mekemmeli talep etmek adına
Duyduğum bütün haberlerin yüzde yüz taraflı olduğu inancıyla
Yudumluyorum zamani bitlenerek varsıllık adına
Utanmadan yaşıyorum, ҫöpten ekmek toplayan
Ҫocukların yaşadığı bir dünya da
Sığınarak mucizelerin arkasına
Bayramları müjdeliyor oligarşi sakatҫa
Oyunu kurallarına göre oynayarak
Giymediğim kiyafetler dolu dolabımda
Sahip olma duygusunun egoist koşullarında
Kuşlar sevinҫ veriyor en karamsar anlarımda
Özgürce uҫuslarını seyrederken gökyüzünde
İmreniyorum yerҫekimine karşı direnen bu kanatlara
Kanatıyor iҫimi günün acıları ona ilk adımı attığımda
Yer varsa değil zorla da olsa geçiyorum sola
Gelecek mucizler sağnağında
Hatalarımı sitemle kabul ederek
İnanıyorum samimiyetin hakiki varlığına
Bedel ödemeye hazırım mükemmeliğin adına
Cesaretin er ya da geç ödüllendirileceği sarmallarda
Sallanıyorum!
Ve gecikiyorum biraz her şeyi anlamakta
Umuda notlar yazıyorum güvensiz bir hayatla
Ve serin bir rüzgar okşuyor yüzümü
Günaydınlarla …
Günaydınlarla ...

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - Wuppertal - 15.06.2024