1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
207
Okunma
insan neydi ki,
bir umut ağacı,
orman gibi,
baharı kollarında bekleyen,
biraz güneş, biraz samimiyet,
bir içten dokunuştu,
önce okşardı güneş,tatlı bir meltemle,
tüm bedeni yeşerirdi,
bir tılsımdı mavi gökten elleri,
biraz rahmet, biraz ılıman güneş,
işte tüm isteği buydu,
toprak anadan, yağmur babadan,
gerisi yalandı,
hem de pespembe yalan,
ağaç bu toy du, kanardı,
mevsimler döner, kara kışta donardı,
unuturdu, unutulmuş bir yeşil yaprak gibi,
ben bu yeşillerde dolandım,
hiç unutulmamış gibi,
dutu, kirazı, bebe armutları, okşadım dün gibi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
Cevap Yaz