ÇIK GEL
Gözlerin gelir aklımın en tenha köşesine.
Gecenin içinde ay gibi geçerim, aydınlana siman gözlerimde
Gökyüzüne şiirler yazdım, o baktığımız yıldızım sendin.
Saçların yaramaz bir kuyruklu yıldız gibi gökyüzümde.
Gözlerinin kahvesi gönlümün kara deliği oldu.
Odamın samanyolunda parıldıyor siman.
Takım yıldızlarını taç yaparım saçlarına.
Kokun etrafıma mavi bulutlar sarmış.
Yokluğunda içimde şimşekler ardın sıra çakar durur.
Benden uzakta hangi karanlıktasın.
Özlemimden gece gündüz birbirini kovalar.
Tam kavuştuk derken güneş tutulması yaşar yüreğim.
İnsanlar Satürn gibi etraflarına yalandan halka yapmışlar.
Kalabalığın içinde Plüton gibi sessiz sedasız kalmışım.
Venüs’üm sana gün ışığı gibi muhtacım nerelerdesin.
Halley kuyruklu yıldızının kaymasını bekleme çık gel.
Odamın samanyolunu aydınlatan simanla gel.
Kurtar beni düştüğüm girdaptan.
İlkbahar serinliği ver yüreğime,
İnan her halini özledim, çık gel hasretin uyutmuyor geceleri.
Yüreğimi darda bırakma tut ellerimi bir daha bırakma.
Gözlerimdeki ıslaklığı dindiriver.
Sözlerimde sitem arama , kaldım tenhanda.
Sevdiğim sahile vuran yakamoz gibi hasretindeyim.
Ne olur bırak şu inadı artık sana kavuşmayı bekler bedenim.
Kuzey ışıkları gibi aydınlat gecemi inat etme.
Gece ve gündüzün kavuştuğu vakitte çık gel. E.Balta