Yüreğime düştüğün, ilk günden beri,
Yıktın viran ettin kaldığın yeri,
Derlesem tahtını, sersem minderi,
Kurulup otursan,
Neyime yarar.

Zahmete girip’te, hiç dönme geri,
Kalmadı bu aşkın artık değeri,
Sırtıma yükleyip bunca kederi,
Yüzüme gülmüşsün,
Neyime yarar

Çoğalttın zihnimde kaygılarımı,
Yitirdim sevgimi duygularımı,
Bana düşman edip uykularımı, Yün yatak sermişsin,
Neyime yarar.

Tükendi ümitler, gönlüm fukarâ,
Yarınım karanlık, ufkum kapkara,
Al götür bulutlarını, başka diyâra,
Rahmet olup yağsan,
Neyime yarar.

Medet bekleme benden, çoktan aldın âhımı,
Boynuna yük eyledin, olan’ca günahımı,
Artık kendine sakla,
Vâh’ını eyvâhını,
Şimdi tövbekâr olsan,
Neyime yarar.

Azizim, hüzzam çal artık kemanı,
Serenat geçti bizden, şimdi hüzün zamanı,
Karardı kalbimin en nurlu yanı,
Güneş olup doğsan,
Neyime yarar.

Sen oldun bu sevdayı, silen bitiren,
Belki bu son istasyon, belki son
tren,
Vakit geldi çat’tı, gidiyorum ben,
Sen safâ gelmişsin,
Neyime yarar.

FEVZİ EMİR YILMAZ