‘’elmayı ısırdık’’
günah defterine yazıldı adımız!..

yaratan değildik, yaratılmıştık
yan yana bile değildik aynı yolda
vuslat ırmağında kıl köprüler
yolcu bile değildik Nuh’un gemisinde

yazgımız
cana düşman
güne düşman

kavlimizde tütün grisi
söylenmedik sözcüklerimiz ahımızda
titrek bir muma öykünse de umutlarımız
sır olsa da yaşadıklarımız
dur demenin mümkünü yok
yoldaşı hicran olan bir kadere

bilinsin hele her şey
ayak ucumda üç beşik
dimağımda üç yakarış
aşkla müjdelensem de
eşlik edemem bir günaha
aynı duadadır
dilimle tenim

‘’insan derdi annem’’

bin dilde bir derdi anlatıyor türküler
güz vurgunu konduğumuz gül dalları
ve dilimizde büyüttüğümüz dikenler…
esaretimiz baştan belliyken
boşa değil
deli toynaklı taylara hayranlığımız

sonu, çıkmaz sokak bizim hikayemizin
çatal dilli her sevda sözcüğü
sevgi namazgâhım seccadesiz
kuru ve kısır her çetelem
adını biz koysak da
ben değilim
gitmeleri muktedir kılan

vakit, geceye ziya
soframa kül düşüyor kirpiklerimden
mahşeri merak eden, beni bulsun
ahh sevgili sütannem
kara kaderlim derdin ya bana hep
iyi ki; görmedin bu hallerimi

ruhumda adının kızıl mührü
damağım kaybetmiş tadını
adı evlattır cürümümün
sadece, anne yazılıdır fezlekem de!!!
hak katında okundu şikayetnamem
ağıtlara eşlik etse de Kızılırmak
yolunda gereklidir her yolcu

muktedirse gitmeler
yükleyemem aklımın yükünü
ne İsrafil’e
ne de Azrail’e

salınır
can pazarımda üç beşik
ve, bir anne ahı böler
her gece uykularımı