Tanırım saçlarını
Bir eşkiyanın dağları tanıdığı kadar
Ve tanırım ellerini
Güneşin yeryüzünü yaktığı gibi
Ayrılınca pay düşerdi herkese
Önce fotoğraflar sökülürdü yerinden
Sonra yırtılır eski yolculuk biletleri
Anıları karşımıza alırız, durup dururken
Ayrılınca pay düşerdi herkese
Birimiz Harran ovasında bir ırgat
Birimiz buğulu bir şehirde yağmuru avuçlardı
Hak edilmiş bir zamanın çocuklarıydık
Dört mevsim biranda biter mi

Karanlığı rakı masama astım
Farsça nameler döküldü kadehe
Enternasyonal bir aşk şiiri mırıldanıyorum
Ki aşk her dilde aynı sızıdır
Aklıma mı susamışım nedir
Gecenin bu saatinde özlenir mi
Her aşk yasa dışıdır biraz
Gecenin bu saati değil midir yasallaştıran


Nereye baksam ölüyor şehirler
Nereye baksam ölüyor kadınlar
Bir şiir okunuyor bir şehirde
Açar üç çiçek
Kadınlar,şehirler ve sen


Tanrı şahit ya!
İsterdim sana erken açan güllerden vermeyi
İyi olurdu bahara dair konuşmalar falan
Oysa ben umutsuzluk ile sonsuzluğun çiftleşmesiyim
Hayırsız evlat kokuyor gençliğim
Mazoşist iklimler kuşanmışım
Dört yanım gecenin gölgeleri

Aşk’ ı deneyimlemiş bir kez sol tarafım
Pozitivist damarım tutmuş ,en derinden
Hüzün yok
Gözyaşı yok
Sadece sen varsın
Hasret acıdan sayılır mı?
Sadece sen varsın