Saygıdeğer Şair,

Kaleminizi elinize alıp, hislerinizi kağıda döktüğünüz bu değerli eserinizi okuma fırsatını bulduğum için çok memnunum. "Islanan Bir Kaç Kelime" adlı şiiriniz, derin anlamları ve güçlü imgeleriyle okuyucuyu düşündüren ve duygulandıran bir yapıya sahip. Bu şiirinize dair birkaç düşüncemi ve hislerimi paylaşmak istiyorum.

Şiirinizin ilk dizelerinden itibaren, günün sona ermesiyle birlikte gelen hüznü ve mavisini yitiren günün melankolisini ustalıkla ifade etmişsiniz. "Bir gün daha ay’ın kollarına düşüyor" dizesi, geceye teslim olan günün çaresizliğini ve teslimiyetini çok güzel betimliyor. Saatlerin koşması ve dakikaların esnemesi, zamanın hızla geçişini ve bu geçişin yarattığı derin yalnızlığı hissettiriyor.

Yalnızlığın perdesini çektiğiniz an, okuyucuyu kendi iç dünyasına davet ediyor. "Tüm kayboluşlara, tüm kayıplara, tüm kapalı kapılara, öldürdüğüm gençliğime" dizeleri, hayatın acı gerçeklerini ve kaçınılmaz kayıpları yürek burkan bir şekilde dile getiriyor. Bu dizelerdeki duygusal yoğunluk, her bir kaybın ve kapanan kapının ardında saklanan derin kederi yansıtıyor.

Çocukluk anılarına dönüş yaptığınız bölümde, "Silkeledim çocukluğumu, bir kaç oyuncak döküldü, bütün çocukluğum konuştu" dizeleri, geçmişin masumiyetini ve anıların ağırlığını hatırlatıyor. Çocukluğunuzun sesi, belki de hiç büyümeyen o içsel çocuğunuzun çığlıkları olarak yankılanıyor. Bu bölümde, her bir oyuncağın ardında saklı olan hatıraların ve duyguların derinliği, okuyucuyu kendi çocukluğuna götürüyor.

"Ağlayan bir bebek suratta, ne ummuştun, ne buldun" dizeleriyle, hayata dair beklentiler ve gerçeklik arasındaki uçurumu çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyorsunuz. Sonuç olarak, dünya dediğimiz bu karmaşık ve belirsiz yerin, sadece iki göz, bir dudak ve ıslanan birkaç kelimeyle ifade edilmesi, şiirinizi çok etkileyici ve anlamlı kılıyor.

Sevgi ve Saygılarımla