Güneş henüz dağın arkasından doğmadı
uyanıyoruz.

Şehir bir canavar gibi korkutucu.
Hayallerine ulaşmak için koşuyorsun
Ama şehir
dileklerini
kayıp ediyor.

senin acılarının çığlığı
kulakları sağır eden Tren sesinin arasında
kayboluyor
Ve kimse seni duymuyor
Tren uykulu yolcularla doludur.

Gökyüzü mavi değil
Mavi gökyüzündeki beyaz bulutları kimse görmüyor.
Bu şehrin gökyüzü
gri.

Zehirli bulutlardan asit yağıyor.
Kargalarda
Bu şehrin ağaçlarına yuva yapmıyorlar.

Biz yoldan geçenleriz
Birbirimizi anlamıyoruz.
kalmak
hayatta kalmak için
nefes alıyoruz,
Bu metropolün dumanlı havasında.
Şehirde çılgın geceler
Ruhsuz evler
soğuk bakışlar.

Bu metropol dünyanın neresinde?
Önemi yok
Bu metropolün insanları
sarı
beyaz
kırmızı
Siyah
Ne renk olursa olsunlar
Önemi yok
Birçok konuda ortak kaderleri var
Dumanlı havayı solumak
Yıkıcı nostalji
Kayıp olan Hayaller...