Zamanla insan acı, tatlı aşklar yaşar...
Her geçen gün ömürden!
Düşe, kalka ömür gelip, geçer...
Fotoğraflarda anılar kalır...
Gün gelir, herşey tersine döner... Ayrılıklarda o, güzelim hatıralar silinir...
Ama, dokunuşlar kalır yaşanmışlardan geriye...
Eğer sadece basit menfaate dayanmışsa sevgi..
Ucuz parfüm gibi hemen uçup gider, aşkın kokusu...
Sadece bir anlık duyulur zevki...
Ve kadın ve erkek yan yana gelince bir gün, bir ateş gibi alevlenir, yanar önce beden!
Sonra o ürkek, ve tanıdık şehvet dolu koku...
Her tarafa yayılır...
Dolar odaya...
Ve vahşi güzellik
Şehvet gözlerden akar...
Sonra, hayvansal dürtüler...
Düşünme eylemini yok eder...
O an, büyük göğüsler, büyük arzular doğurur...
Aşk değersiz olur, ve anlamını kaybeder
Çünkü ordaki tek aşk artık o şehvet dolu kadındır...
Bedenler...
Bir ateşle barut misali..
Göz göze gelince, heyacanla atar kalp güm güm!
O an, ten teni arzular ve bakmak yetersiz kalır gözlere...
Eller kıvrımlarda gezinmek için hareketlenir... Yüz kızarır ve alın terler....
Şehvet edebi alt eder..
Erkeği azdırır..
Sevgiyi saygıyı mahveder...
Sonu artık bilinmez....
Dert mi, olur...
Yoksa yürekte keder mi?
Dinçer Dayı