Seven ruh sevdiğinin ruhunu güzelleştirirmiş
Aşkın nağmelerini durmadan göklere estirirmiş
Hiç üşenmeden şarabi gecelere baki selamlar yollarmış
Yüce yaradandan almış olduğu bu ihtişamlı gizemin diliyle
Sevgisini bir ömürlük taşımayı bilirmiş öğrendim...

Karşıma çıkıp ben buradaydım dercesine
Harami sokaklardan kaçmış endamıyla
Uykuya dalmış kurşuni gözleriyle
Can alıcı güzelliğiyle her anıma sinmişti sevgisi...

Uzunca bir of çektim çığlıklarımı göklere estirerek
İşte tam o vakit pazarın bir sabahına sahipti zaman
Sevgi sandığına sarılı o muhteşem çift gözle
Kımıl kımıl saatlerle örülü manolya bahçeleriyle
Kıpırdayan yaprakların verdiği ürpertiyle
Elektriklenmeden doğan dokunuşlarla
Loşluluğun eğildiği her şeyin ışıl ışıl parıldadığı gecede
Aşkın verimli topraklarına yelken açarak zemine değdirtmişti parmak uçlarını o deli yürek...

Mehmet ÖKSÜZ