Gece gibi sessizleşir yüreğin,
İçinde kopan fırtınalara inat,
Gözlerde akan sicim gibi yaş,
Boyun eğer susturursun kendini.

Anlayamaz seni hiç kimse,
Anlatma değmez kelimelere,
Kurşun gibi dizerler derdi,
Güvenme dostuna yarayı.

Günlerce belki aylarca beklersin,
Ne gelenin nede gidenin olur,
Yollara bakar ah çekersin içinden,
Feryadını duyurma kimselere.

İsyan etme Allah’a nede kullarına,
Bu idi alnına yazılan yazı değişmez,
Kederlenme kışın sonu yine bahar,
Ölümü düşlediğini söyleme dosta.

Hep gelir geçer yüreğindeki acılar,
Çaresizlik girer çıkmaz sokağa,
Elin kolun hep kelepçe sahtekar,
Dört duvar arasında kaldın bilmesin.


Issız, sessiz, kimsesiz gurbette,
Yazamazsın ki ona iki kelam,
Rakılarla harap oldu Aslıhan
Dalının düştüğünü bilmesin eller.

Adeletsizce yargılarsın beni
İçimdeki hüznümü sormadan,
Şaha kalkar inersin susmadan,
İncinip, kırıldığını duymasınlar.

Aslıhan Dönmez