Yüreğimin orta yerinde
Bir alev kıvılcımı
Bazen içinden
İki kelimesinden
Şiirler yazıyorum
Sığdıramıyorum seni kelimelere
Aynı Kubbe’nin altında
Kimbilir
Belki aynı sokakta
Yağmur da
Hiç olmadık bir anda
Susmayı öğreniyorum
Sessiz ce..

Gittik çe
Ağırlaşan bir özlemim var
Çok fazla kelime
Derinden vurduğunda
Seni yaralıyor
Benliğim siliniyor
Yani demem o ki
İyi değilim

Geceler çok uzun
Yalnızlık korkuyla karışıyor
Alıyorum elime telofonu
Defalarca bakıyorum
Geçmiş günlere
Maziye
Bazen güldürüyor
Bazen ağlatıyor
O sessiz fotoğraflar
Sevdiklerim uzakta

Kitapları geziyorum
Yok ..
Canım okumak istemiyor
Çekmeceni karıştırıyorum
Oda bitiyor
Televizyondaki saçma sapan diziler
Onlara muhtaç oldum
Pencereden evlerin
Işıklarına bakıp
Acaba kimler ne yaşıyor
1şıklı evlerde
Yollardan tek tük
Geçen arabalar
Kime nereye gidiyorlar
Ha bir de
Şarkılar var
Buruk
Hüzünlü
Türküler yanık
Amann onlarda acıtıyor canımı

Yatıyorum
Başlıyorum hayal kurmaya
Dalınca uykuya
Kurduğum hayallerim
Rüya ya dönüşüyor
Rüyalarım kabus
Az uyuyorum

Ama sabah
Yine korkuyorum ki
Akşam olacak
Korkuyorum
Sesini,yüzünü
Acıları unutmaktan
Günleri aylara eklemeler
Özlemler geçmiyor
Ama buna alışmak
Zorunda olmak

En son bakışlarının
Resmi aklımda
O anı hiç unutmuyorum
Gidişini
’’Anlatırım da
Anlayamazsın demiş şair’’
Vazgeçtim
Anlatmıyorum seni kendime
Kendimi sana
Benim içimde
Söylenmemiş cümleler
Bana kalsın
Bu yolculuk ta
Sonsuzluk ta




sevay