O’nu tanımadan önce
Ellerim bu kadar işe yaramazdı
O kurtardı beni
Korkunç ve apansız düşüncelere dalışımda
’O’nu tanımadan önce
Üzeri açık bir mezarın içinde gibiydim sanki.
Bir melek gibi can verdi
Yaşayan bir ölü misali yaşayan bedenime.
Sabahlarıma güneş
Gecelerime milyonlarca yıldız verdi bir başına.
Gülmeği öğretti ağlayan gözlerime silmek yerine.
Damarlarımın içine kan gibi girdi
Can üstüne can verdi yıkılmış yüreğime.
Derdi kederi aldı benden
Dört elle hayata sarılmayı öğretti kalbime.

İnanmıyordum ’O’nun gibilerin hala var olduğuna.
İnsan desem böylesi olamaz, değil.
Hayal desem,
Omzuma dayanmazdı, ellerimi tutmazdı, değil.
Yeminler olsun ki ’O’ Tanrı’nın bana lütfettiği
Gerçek bir melekten başkası değil.

Seviyorum ’O’nu;
her şeyin bir gerçek olduğunu kanıtladığı için.
Sayesinde ben, bendeki beni buldum içimde.
’O’nda sevmeyi, ’O’nda yaşamayı, ’O’nda gülmeyi buldum
’O’nda açtım hayata gözlerimi, ’O’nda doğdum.

Seviyorum ’O’nu;
’O’ O olduğu için
’O’ olmasaydı, hep kanacaktım o yapmacık insanlara
Ve hep kanayacaktı yaram üzerine her basıldığında.
Kaybettiğim her şeyi geriye ’O’ verdi bana.

Seviyorum ’O’nu;
’O’ olmasaydı ellerim bu kadar işe yaramayacaktı.
’O’nu tanımasaydım bu eller
’Seni Seviyorum’ diye yazamayacaktı.
’O’ olmasaydı belki bu insan şu anda yaşıyor olmayacaktı.
Ama;
Vardı, yanımdaydı, ellerini tutabiliyor
Saçlarını okşayıp koklayabiliyordum ’O’nun.
İyi ki vardı,
İyi ki karşıma çıktı,
iyi ki tanıdım ’O’nu,
iyi ki sevdim.
Bir kez daha duymasını
Ve bir kez daha bilmesini istiyorum.
’O’nun üstüne yemin ederim ki seviyorum ’O’nu
Şimdi de üstüne yemin ediyorum,
’O’nun üstüne,
Yani senin üstüne yemin ediyorum,
Ey yar.
Seni seviyorum
Seni seviyorum
Seni seviyorum...

]