6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1490
Okunma
hüzün
hepimizin aklından gecen bir anlam
barış
dağlarda gezen bir ceylanın ayak izi
düşsel ve bedensel tüm acılarda
içimizde yanan…
her çocuk
içinde yaşar sarsıntısını
daha ölmemişsin gibi sımsıcak
avuçlarının içi sanki anne sütü
gözyaşları duruyor iki yanında
bir kelebek kondu ellerine
üzülme bebeğim
barış çiçeklenen umuttur
yeniden
hiçte yeni olmayan biçimde
kuralları olmayan oyun böyle başladı
hâla duruyor bin yıllık fosiller
insan eti öğütüyor sabun fabrikaları
onların gözü hurdalıklarda
kanım ayak uçlarımda
sıcaklığına gömülüp bizde geliyoruz
barış uzanırken yanımıza
küçük bir çocuğun ölüsünü getirdiler
sığmadı o koca musalla taşına
yumuk gözleriyle yüzüme bakarken
toprağını suluyordu sessizce
Hasan TAŞÇI
31. mart 2003 yalakdere
Cevap Yaz