Beni herkes sonsuz sanır
Yalnızlar baktıkça utanır
Beni herkes kaldırım taşlarından tanır
Kırık, bozuk, yamuk kaldırımlardan utanır

Her ufak hata hayatta kalır
Bensiz kalanlar beni tanır
Pek etrafta gözüm yok
Yüzümde, bir tek yüzümden tanır

Zambaklar ve yapraklardan tanır
Beni herkes bastığı kaldırımlardan tanır
Kimsesizlerle dolu kaldırımlar
İşte onlar benle hayatta kalır

Beni acımasızlar tanır
Hep onların içinde bir parçadan tanır
Denizin altında dep derin bir yerlerdeyim
Her balık beni görmekten utanır

Yatan ölü beni topraktan tanır
Yüzüme baktıkça kendinden utanır
Etrafına baktıkça sıkılır, yıkılır, yakalanır
Bağırır, bu toprak altında yatanındır!

Beni herkes yazımdan tanır

Ölmek yok
Sevmek yok
Hasret yok
Ne çakmaklar
Ne jiletler
Hepsine karnım tok

Sonumu gördüm say
Bu yılı yaksalarda aylar kalır
Herkesin hikayesi bensiz kalır
Ölemem
Yoksa herkes nedensiz kalır
Bahaneler bensiz kalır

Bir seksem,
Seksenlerde sadece sekiz kalır

Beni herkes tükenmez sanır
Hepsi sözlerimden tanır
Yalnız tanır
Özlem tanır
Aşk tanır
Acı tanır
Ölüm tanır

Bakıyorum hâlâ
Yakıyorum hâlâ

Bu dünya altında dertli yatanındır
Tanrı usanmışsa derdini bizden çıkarır
Tanrı bensizse derdini insanlardan çıkarır
Bu dünya apoletini sökmüş çoktan,
Hepsi bize kalır

Kürekler toprakla dolu
Toprak benle

Çakmaklar gazla
Kaldırımlar benim gibilerle dolu
Gezip duran gezginlerle,
Yalnızlarla dolu

Daha yazasım var
Ellerim kanla dolu