ı.
Hüzün bir bıçak gibi yüreğime saplanır,
Kaburgalarım kırılır ve kalbim feryat eder.
Yüreğim hiç dağlanmadığı kadar dağlanır,
Gözlerim ise dehşet karşısında gece gibi kararır.

ıı.
Hz. Mikail bulutları kendisiyle sürükler
Bulutlar dünyaya ağlar, çiçekler tomurcuklanır.
Ağlarım, Filistin’e, gazeye, Yemen’e ve Doğu Türkistana...
Görüyorum ki müslümanlar insanlığını yitiriyor!

ııı.
Gelecek kaygısını taşıyorum geceden,
Etimle kemiğimle nefret ettim bu çağdan.
Dünyada büyük bir savaş var, durduran yok!
Milyonlarca masum can katlediliyor, uyanan yok!
İnsanlığın kitabına sığmaz zulme sessiz kalmak...
Görüyorum ki müslümanlar insanlığını yitiriyor!

ıv.
Eksik yanımı Filistin’e bakınca anladım,
Küçük çocukların gülüşü solunca anladım,
Evlat acısı çeken çaresiz annelere ve babalara şahit olunca
Dünyanın anlamsız oluşunu ve insanlığın bittiğini anladım!..
Görüyorum ki müslümanlar insanlığını yitiriyor!

v.
Güzel günlerin özlemi, hasreti var bende,
Çocukların tekrar gülleceği günü özledim,
Bayram telaşına giren o filistin halkını özledim,
İşkal altında olan İslam coğrafyalara üzülürüm!
Görüyorum ki müslümanlar insanlığını yitiriyor!


|Ümit Çelik