Nereye gittiğim beli değil iken
Bileklerim kesik kesik yürüyorum
Kan kaybından can çekişir iken
Olduğum yerde yığılıp kalıyordum.
Söyleyin bana; çektiklerim insaf mı?

Canımı değmeyenler için kurban ederken,
Sevdiklerim için bin ölüp bin dirilirdim.
Uğurlarına her gece bir bulut gibi ağlarken,
Viran halime bir pencere açıp güllerlerdi!
Söyleyin bana; çektiklerim insaf mı?

Ne geceydim ne de gündüz
Ona rağmen karardım, yalnız kaldım.
Ne bir atomdum ne de bir sandal,
Ona rağmen defalarca batıp parçalandım.
Söyleyin bana; çektiklerim reva mı?

Hüzün bir pençe misali,
Vücudumu lime lime keserdi.
Gökyüzünde uçan kuşlar,
Halime bakıp bakıp hayret ederdi!
Söyleyin bana; hak yiyene hak helal edilir mi?

Kanayan yaralarım,
Günlerce mikrop kaparken,
Açılan yaralarımı
Pansuman eden, saran olmazdı!
Gözlerimdeki yaşlar,
Yağmura karışıp ardından tufan olurdu.
Söyleyin bana; feryadımı işitip
beni himayesine almayan, cennetlik olur mu?

~Ümit Çelik