-1932 yılında İzmir’de Garipler Mezarlığına defnedilen dedem Durmuş Aygül’e ithafen.

Şimşekler çakarken yanı başımda,
Ayrılık göründü, şu genç yaşımda,
Kim bilir acıyı, benim dışımda,
Yollara düştüm de, yağmur altında.

Kırıldı da dalım, söktü kökümü,
Yollar taşımazken, çile yükümü,
Dilimden düşmüyor, hasret yakımı,
Yollara düştüm de, yağmur altında.

Yürürken ağladım, duyan olmadı,
Bir gariptir diye, sayan olmadı,
Islanmış soykamı, soyan olmadı,
Yollara düştüm de, yağmur altında.

Gurbette kederden, kurtulmaz başım.
Dert yansır yüzüme, çatılır kaşım.
Bir garip kul diye, yazılır taşım.
Yollara düştüm de, yağmur altında.

Özbekoğlu kara yazı silinmez,
Yolun beklenir de, geri gelinmez,
Nerdedir mezarın, daha bilinmez,
Yollara düştüm de, yağmur altında.

14.04.2024 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK


İthaf: Birinin adına sunma, armağan etme, adama
Soyka: Ölünün üzerinden çıkan, ölüden kalan giysiler.