İzliyorum kendimi,
Bir kene gibi yapışmışım hayatın pacaşına,
Bedenim, içimdeki gölgenin acılarından çürüyor,
Huysuzum;
Birçok yıldır gözlerimden güzellikler kaçtığı için,
Sarılamıyorum kavruk bir tütüne,
Ciğerlerim de reddediyor artık,
Kitaplar, bir köşede küfrediyor bana,
Örümcek ağı bağlamış kalbim gibi hepsi,
Karanlığımın, zamana, çarklara, şarkılara, düşlere gaspı söz konusu.

İzliyorum kendimi,
Kaybolmuş, elleri boşta,
Gözyaşları kurumuş bir çocuk gibiyim arasıra,
Heyecanım, heveslerim, neşem;
Dev gibi umarsız kalabalıkta eziliyor,
Mutsuzum anlamını bilmediğim biçimlerde,
Yalnızlıkla bu kadar erken tanıştığımdan ötürü,
Sızlıyor körpecik kemiklerim,
Duvarlara dokunmadan,
Yuvarlanmadan, tebessümü öğrenmeden,
Bir yerlerde mahrum kaldıklarım aramıyorlar beni,
Yaşamadığımı kabullenmiş gibi hepsi,
Hiçliğimin, sevgiye, şefkate, merhamete kayıtsızlığı söz konusu,
İzliyorum birini,
Hissettiğinden şüpheliyim,
Gözleri benim değil,
İzlediği ben değilim!