Burası,
Burası her başlangıcın sonuydu.
Senin yanın,
Senin yanın her sonun başlangıcıydı.
Sessizleştim,
Sessizleşmem sesim olana kadar sessizleştim.
Uzaklaştım,
Uzaklaştıkça yakınlaştığımı fark edene kadar uzaklaştım.
Bekledim,
Çaresizce o kapının çalmasını beklediğim gibi bekledim.
O kapı,
O kapı hiç çalmadı, çalmicaktı ama çaldığını düşlemek tatlıydı napiyim?
Belki bir gün,
Belki bir gün kimse birini kapıda bekletecek kadar acımasız ve ani çıkmaz o kapıdan.
Belki başka bir evrende,
Belki başka bir evrende kalbin kalbimin tutunacak dalı olur.
Sevmek,
Sevmek işte...
Sadece sevmek...
Bir küçüğün sevinci, bir annenin şefkati kadar saf sevmek...
Bir kişiyi o olduğu için sevmek ve sevmeyi sevmek...
Çocukça sevmek...
Ele avuca, kitaba kağıda sığdıramayacak kadar sevmek...
Güzel sevmek...
Hissetmeyi, hissettirmeyi sevmek...
Sevmek...
Korkma sevgilim ölmezsin tek yaptığım şey çok sevmek...