Son Umutsuzluk

Yanar,
Kül olur insan, ruhunda sancılar
Çapraz ateşte kalmış
Delik deşik beden misali yürek
Çöl sıcaklığında kavruk toprak
Nasıl yarılırsa damar damar
Taşımaz göğüs kafesi
Dar gelir vurgun yemiş yüreğe
Çatlar, çatlar

Kanar,
Ciğerine batan can kırıklarıyla
Virane olmuş gönül hanesi
Dolar kızıl kor alevli kanlar
Gönül boşluğuna
Beklerken bir sevda hoşluğu
Hiçliğe evrilir duygular
Arzular tarumar
Hem yanar hem kanar yürek

Solar,
Rengarenk umutlar
Beklerken bahar coşkusuyla
Açacak çiçekleri gönül bahçesinde
Ayazda kavrulur duygular
Ne çiğdem açar
Ne nergis kokusu duyulur
Solar göz yaşıyla ıslanmış umutlar

Savrulur,
Karamsarlık rüzgarında ayrılıklarla
Bir bir dalından kopan
Hazan değmiş yapraklar misali
Yangın yeridir gönül hanesi
Uçuşur külleri, gazel olmuş gülleri
Savrulur bir vefasızın ardından
Kimse tutmaz elinden
Acımasızca yok sayılır
Bir başına kalırsın viran olmuş yurdunda
Rüzgara kapılmış küllerin savrulur

Kalır,
Acı sözlerin izleri
Her bir kıvrımında beyninin
Unutulmaz girdabında boğulursun
Kulağında çınlayan sesinin
Silemezsin, yankılanır hüsranla
Kızarken kendine sürekli..
Dilinde kalır söylenmemiş ne varsa
Umudun biterken
İnce bir sızı kalır sol yanında..

Faruk Tezel
29.03.2024