BEN ÇOCUKKEN
At kılından tuzak vardı,
Muşambadan kızak vardı,
El örmesi kazak vardı,
Mutlu idim ben çocukken.

Oyunumuz çelik çomak,
Cebimizde ayna tarak,
Elimizde ellik orak,
Ekin biçtim ben çocukken.

Yunnak Çayı temiz akar,
Anneler çamaşır yıkar,
Kazanlarda küller kaynar,
Kül koklardım ben küçükken.

Başımızda papak yazma,
Kuş avlardık karlar dizde,
Ayak çıplak lastik çizme,
Üşümezdim ben çocukken.

Çimme gölü suyu mavi,
Görünüyor altı dibi,
Sabah akşam şibi gibi,
Çok yüzerdik biz çocukken.

Yeme içme aklımda yok,
Yavan ekmek katığım yok,
Sanki dersin karnımız tok,
Acıkmazdım ben çocukken.

Sela dinlerdik sahurda,
Radyo yapardık çamurda,
Oyun oynardık yağmurda,
Eğlenirdim ben çocukken.

Erken kalkardık sabahtan,
Çalmaç yerdik tabaktan,
Teker yapardık kabaktan,
Mutlu idim ben çocukken.

Yeşili gördüm ovada,
Pekmez kaynardı tavada,
Uçurtmam vardı havada,
Kuş olurdum ben çocukken.

Odun keserdi baltamız,
Balık tutardı oltamız,
Doktor görmezdi hastamız,
Çok ölürdük biz çocukken.
Ünal GÜNEŞDOĞDU