Aklımın zincirleri

Aklımın üstünü başını yırttım
karanlıkta karanlık gölgeler bana gülerken
aydınlık içimden dışıma yıldız yıldız döküldü
yüzüm ay’landı ortalık güneşlendi
ucube sandığım bedenimin dışında
bir ben beni karşıladı

Yemyeşil otların arasında geçerken
etraf çiçeklenmiş tarlalar boylamış başağı
dallardan sarkmış çiçekler meyveye gebe
gökte güvercin sürüsü takla şovunda
kelebekler dansta börtü böcek şarkıda
insanlar benim tanıdığım insanlar değil
ya benden önce yaşamışlar
ya ben sonrası bir zaman

Başka bir dünya varmış meğer aklımın içinde
aklımın dışı beni akıl bağlarıyla sıkı sıkıya bağlamış
diz çökmüşüm cüzamlılar diyarında senelerce
ben tanrıyı ararken beni taş kalplerine taptırmışlar
bulutlar yasımı ateşleyip şimşeklerle yollamış
bana ağlayan göğün göz yaşından akmış sular
bana bunca sevgi yaratandan yağarken yer yüzüne

Kavimler kılanlar isimsiz gelip geçenler
krallar firavunlar şahlar şahbazlar derebeyleri
çizmeli kamçılı köy ağaları kravatlı şehir beyleri
ellemden küllemden Ademden beri sürüklenen
şaklatmış kamçıyı sallamış şaplağı vermiş gözdağı
kör kuyuda körebe oynamışım körlerle körü körüne
aklım akıllarının dışında çıktığından beri özgürüm

Ekmeği bir doyumluktan suyu bir içimlikten
urbayı bir giyimlikten başka bir şey istemedim

Coşkûnî