Yaralıyım,karakıştayım
Gecelerime yağmurlar damladı
Islandı anılarım,üşümekteyim
Hangi dala tutunduysam kırıldı
Alıp gitme benden umutlarımı
Zemherilerde kör kalırım
Kar oldun,ak düşürdün saçlarıma
Her telinde hüzün kaldı bir damla
Dökülürse gözümden acı dolu yaşlar
Düşünmeden sil işlemeli mendilinle
Bırak aksın dersen gözyaşlarım yüreğine
Sende ayrılıklara yenilirsin benimle
Üzülmem, en güzeli böyle der geçerim
Bilirsin dikenlidir sevda yolları...
Senin de birgün kanar yüreğin
Akar gözlerinden damla damla hasret…
Yalnız kalırsın kalabalıkların ortasında
Üşür senin de sesin
Yüreğinin en sıcak yerine koy beni
Özlem,hasret düğümlenirse gözlerine
Oluruna bırak,yeşersin sevda göğsünde...
Bırak gül kokusuyla yıkansın gül tenin…
Senden başka kimsem yok benim
Kuşlarımın kanadı kırık gökyüzünde…
Bir gün öldüğümde kimse bilmesin
Hiç unutamayacağın bir anıya göm beni
Aynalarda saklı kaldık bir gölge gibi
Rüzgarına bıraktım,savurma anılarımı
Bilmediğimiz yolculuklara çıkarma her gece...
Şiirler yazarım zifiri karanlığına
Beklerim seni,mutsuzca uçurum kenarında
Öldürürüm içimde senden kalan ne varsa
Tut ki,bunları hiç yaşamadık biz
Şarkılar söylemedik yıldızlara,esen rüzgarlara…
Söylenecek son birkaç söz kaldı belki
Dilimizde düğümlenen,duyguların çözemediği
Bir kemanın sesi deldi gecenin karanlığını
Lacivert düşlerle örttük yalnızlığımızı
İçimizde saklı sesleri vururken
Kemanın nağmeli içli sesi
YEŞİLIRMAK